Urodził się we wsi Obydów, 46 km na północny wschód od Lwowa, jako syn Jana i Agnieszki z domu Kozdrowicka.

7 października 1889 r.

Ochrzczony w kościele parafialnym w Kamionce Strumiłłowej przez ks. Michała Kordeckiego, wikariusza parafii. Na chrzcie otrzymał imię Józef.

12 października 1889 r.

Rozpoczyna naukę w jednoklasowej szkole pospolitej w Obydowie.

Jesień 1896 r.

Rozpoczyna przygotowania do pierwszej spowiedzi i Komunii św. Po raz pierwszy wyznaje rodzicom, że pragnie zostać kapłanem.

Wiosna 1898 r.

Rozpoczyna naukę w szkole ludowej w Kamionce Strumiłłowej odległej o 4 km drogi od rodzinnego Obydowa. W tym czasie jest też gorliwym ministrantem.

Jesień 1898 r.

Kończy szkołę w Kamionce Strumiłłowej (5-klasową)

Czerwiec 1903 r.

Rozpoczyna naukę w szkole w Radziechowie . Pilnie czyta książki teologiczne, ale szczególnie Katechizm soboru Trydenckiego.

Wrzesień 1903 r.
Kończy szkołę wydziałową z b. dobrymi wynikami na świadectwie.
8 lipca 1904

Rozpoczyna naukę w seminarium nauczycielskim we Lwowie. Mieszka w internacie, żyje ubogo, utrzymuje się ze stypendium państwowego, udziela korepetycje. Codziennie rano służy do Mszy św.

Wrzesień 1904
Zgłasza się do Franciszkanów we Lwowie, prosząc o przyjęcie do zakonu. Prowincjał odmawia polecając ukończenie seminarium nauczycielskiego.
Czerwiec 1907 r.

Zdaje egzamin dojrzałości, ponownie zgłasza się Franciszkanów. Po wykazaniu się bardzo dobrą znajomością łaciny i greki zostaje przyjęty do zakonu.

20 czerwca 1908 r.
Przybycie do klasztoru franciszkanów we Lwowie. Po odprawieniu 8 -dniowych rekolekcji, w dniu 25 sierpnia rozpoczyna nowicjat i otrzymuje imię zak. Wenanty.
Sierpień 1908 r.

Kończy nowicjat i składa pierwsze śluby.

26 września 1909 r.
wyjeżdża do Krakowa na studia filozoficzno-teologiczne. Przez okres studiów jego kierownikiem duchowym będzie o. Czesław Kellar, zakonnik surowy i wymagający. To on w dużej mierze ukształtuje całe życie duchowe Wenantego
Wrzesień 1909 r.

Wakacje w Kalwarii Pacławskiej. czas wykorzystuje na studiowanie historii i duchowości zak. franciszkańskiego.

Lato 1910 r.
Na początku 2. roku studiów zostaje wybrany sekretarzem kleryckiego koła Zelus Seraphicus (Gorliwość Seraficka) i z wielką odpowiedzialnością spełnia ten obowiązek.
Jesień 1910 r.

Kolejne wakacje w Kalwarii Pacławskiej, które spędza razem z o. Maksymilianem Kolbe.

Lato 1912 r.
Składa wieczyste śluby zakonne przed ołtarzem Matki Bożej Bolesnej, Smętnej Dobrodziejki Krakowa.
8 grudnia 1912 r.

Zostaje prezesem koła „Zelus Seraphicus, które pod jego przewodnictwem doskonale się rozwija.

10 września 1913 r.
-otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk bpa Anatola Nowaka.
2 czerwca 1914 r.

Zaledwie miesiąc po święceniach podczas wakacji w Kalwarii Pacławskiej pełni obowiązki magistra kleryków.

Lipiec 1914 r.
W Parafii rodzinnej w Kamionce Strumiłłowej odprawia prymicyjną Mszę św. i gorliwie spełnia posługę kapłańską dla mieszkańców Obydowa w czasie frontu wojennego. Po przesunięciu się frontu na zachód, wraca do klasztoru we Lwowie.
Sierpień 1914 r.

Skierowany na placówkę duszpasterską w Czyszkach i pełni obowiązki wikariusza. Zdobywa uznanie parafian jako dobry kaznodzieja i spowiednik.

21 września 1914 r.
Opuszcza Czyszki i na polecenie prowincjała udaje się do Lwowa, aby pełnić obowiązki mistrza nowicjatu i ojca duchownego braci zakonnych.
29 września 1915 r.

Jego pierwsi wychowankowie z nowicjatu składają pierwsze śluby zakonne.

14 września 1916 r.
We Lwowie prowadzi wykłady z filozofii i greki dla kleryków, jest również w tym czasie cenionym kaznodzieją i spowiednikiem, a w wolnych chwilach odwiedza chorych w zakładzie opiekuńczym prowadzonym przez siostry józefitki.
Jesień 1916 r.

Po przebytej grypie, zwanej hiszpanką coraz bardziej zapada na zdrowiu.

Sierpień 1917 r.
na polecenie przełożonych wyjeżdża do Hanaczowa na wypoczynek.
Czerwiec 1918 r.

W ostatnich dniach października przechodzi kolejną „hiszpankę”, ponadto lekarz stwierdza gruźlicę, po raz pierwszy pojawia się krwotok.

Jesień 1918 r.
Ostatnie wakacje z klerykami w Kalwarii Pacławskiej i serdeczne pożegnanie z wychowankami, którzy udają się na studia do Krakowa. Więcej już z nimi się nie zobaczy.
Lato 1919 r.

Coraz bardziej jest osłabiony, ciężko choruje.

20-26 grudzień 1919 r.
Zawiązuje kleryckie koło Rycerstwa Niepokalanej dla nowicjuszy we Lwowie.
17 stycznia 1920 r.

Po całodziennej spowiedzi w uroczystość św. Antoniego lekarz stwierdził bardzo poważny stan zdrowia i zagrożenie dla otoczenia zarażeniem gruźlicą. Prowincjał ponownie wysyła go do Hanaczowa. W tym czasie obowiązki mistrza nowicjatu obejmuje o. Maksymilian Kolbe.

13 czerwca 1920 r.
Prowincjał, na czas nieokreślony, kieruje o.Wenantego do Kalwarii Pacławskiej na odpoczynek i rekonwalescencję
Sierpień 1920 r.

W nocy dostaje bardzo ostrego krwotoku. Przełożony klasztoru udziela mu sakramentów świętych.

28 grudnia 1920 r.
Po raz ostatni spowiada w kalwaryjskim konfesjonale. Po uroczystości Matki Bożej Gromnicznej, ze względu na bardzo poważny stan zdrowia, nie zejdzie już do kościoła, większość czasu spędza w łóżku.
2 lutego 1921 r.

Pod koniec marca przez trzy dni przeżywa lęk przed śmiercią.

Marzec 1921 r.
Czwartek po Wielkanocy. Rano przyjmuje Komunię św., przez cały dzień się modli. Męczy go ostry kaszel. Cicho i niespodziewanie dla otoczenia umiera o godz.6.00 wieczorem.
31 marca 1921 r.
FacebookXPinterestEmail